Ένα καλοκαίρι διαφορετικό από τα άλλα…
Καλοκαίρι! Πως θα είναι φέτος τελικά; Ξέρει κανείς. Σίγουρα δεν ξέρει με σιγουριά. Όλοι όμως μπορούμε να φανταστούμε, μπορούμε να κάνουμε και αισιόδοξα αλλά και αρνητικά σενάρια για αυτές τις διακοπές μας.
Αρχικά, ποιος θέλει διακοπές;
Πολλοί λένε πως ξεκουράστηκαν κατά την διάρκεια της καραντίνας. Και πως επιστρέφουν πλέον στην δουλειά ανανεωμένοι και ξεκούραστοι. Αλλά όχι όλοι. Πολλοί ήταν εκείνοι που δούλευαν κατά την διάρκεια της καραντίνας. Και μάλιστα περισσότερο.
Δεν είναι όμως μόνο η δουλειά που κουράζει. Ίσα ίσα, η δουλειά μπορεί να είναι και μία διέξοδος όταν υπάρχουν άλλα ζητήματα τα οποία μας δυσκολεύουν και μας ζητούν προσοχή και εσωτερικές διαδικασίες. Αυτή η σχέση που δεν αποφασίζεις να τελειώσεις. Εκείνοι οι φίλοι που δεν έχετε πλέον καθόλου ουσιαστική επικοινωνία. Οι φόβοι σου για την υγεία σου και για το μέλλον σου που σε επισκέπτονται όποτε πας να ξεκουραστείς.
Θα πας διακοπές με όλες αυτές τις αποσκευές – και δεν νομίζω πως το πρόβλημα στο τέλος είναι η πανδημία…
Με αφορμή το social distancing και την λιτότητα στην οποία μας καλεί η κατάσταση, σου προτείνω όταν σκέφτεσαι το φετινό καλοκαίρι σου να αναλογίζεσαι:
Χρειάζομαι διακοπές από:
• Περιττές επαφές
Ποιον και γιατί θέλω να έχω μαζί μου το καλοκαίρι αυτό; Ποιους απολαμβάνω να έχω στο πλευρό μου για να μοιραστώ στιγμές; Τα πρόσωπα που με κάνουν να νιώθω καλά με εμένα, στα δύσκολα και τα εύκολα, με σέβονται και ενδιαφέρονται για μένα. Οι παραστάσεις που με κάνουν να ξεκουράζομαι, να αποσυμφορίζομαι και να είμαι σε επαφή με τον εαυτό μου. Οτιδήποτε είναι εμπόδιο σε όλα αυτά λοιπόν, είναι περιττό. Ναι, και ο φίλος σου και η μητέρα σου. Αν είναι έτσι, έχεις δικαίωμα να μην θέλεις να είσαι μαζί τους διαρκώς – και δεν ξέρω και πως θέλεις να είσαι κιόλας…
• Τοξικές συνθήκες
Αντίθετα λοιπόν με τα όσα σε κάνουν να νιώθεις όλα αυτά τα πρόσωπα παραπάνω, υπάρχουν κι άλλες καταστάσεις. Περιστάσεις και άτομα που σε φέρνουν διαρκώς σε δύσκολη θέση, που πάντα κάτι πάει στραβά, που τίποτα δεν είναι καλό/σωστό/αρκετό. Πρόκειται δηλαδή για συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί με στόχο την γκρίνια, την σύγκριση, την καταπίεση, την μιζέρια και άλλα τέτοια συναισθήματα, που καμία σχέση με θάλασσα, διακοπές και ξεγνοιασιά δεν έχουν. Ας μην τα κουβαλάς μαζί σου όπως θα βγεις από την ρουτίνα σου λοιπόν στην άδεια σου, αλλά επιστρέφοντας μετά, δες και πως θες να συσχετιστείς. Τι θα μπορούσες να αλλάξεις για να μην σε χρωματίζουν;
• “Πρέπει”
Και πάντα, πίσω από τέτοιες καταστάσεις, υπάρχει φανερά ή κρυφά ένα πρέπει. “Μα πως να το κάνουμε; Φίλοι είμαστε. Μαζί θα περάσουμε τον ελεύθερο μας χρόνο.”. ΟΧΙ. Αν δεν νιώθεις να σου προσφέρει κάτι, πρέπει μόνο ένα πράγμα. Πρέπει να δεις τι έχει συμβεί σε αυτή την σχέση σας, πως είναι, πως έγινε έτσι, μήπως ήταν πάντα έτσι, τι σου προσφέρει, τι θα ήθελες να είναι αλλιώς. Και όλα αυτά, είναι αυτά που πρέπει να επικοινωνήσεις με τον άλλον. Έτσι θα έχεις μία σχέση ουσίας και βάσης και όχι μία σχέση επειδή…πρέπει.
• Αυτοτιμωρία
Και πως θα αντέξω να μην κάνω όσα ‘πρέπει’; Πως θα κάνω τόσες αλλαγές χωρίς ενοχές; Χωρίς να χαλάσει η διάθεση μου και να γίνει δυσάρεστη αφού θα παρακούσω;… Ήρθε η ώρα νομίζω, να δεις τι κάνεις επειδή το θες και τι γιατί έχεις μάθει πως είναι έτσι. Και μετά, μπορείς να παρατηρήσεις σε πόσες καταστάσεις, συχνά ή σπάνια, όταν δεν συμμορφώνεσαι, σε συμμορφώνεις εσύ. Πόσες φορές σου στερείς κάτι επειδή δεν έκανες κάτι που έπρεπε; Πόσες φορές πήγες για καφέ από τύψεις για το τι θα πουν; Πόσες φορές δεν μίλησες γιατί δεν θα ήσουν σωστό και καλό παιδί; Πόσες φορές δεν διεκδίκησες γιατί αν έλεγες όχι ο άλλος, δεν θα μπορούσες να σε αφήσει; Αυτή η καταπιεστική αυτοτιμωρία, βγαίνει αυτόματα όταν δεν είμαστε σε συνέπεια με τις παιδικές μας συμπεριφορές. Χωράς όμως σε αυτές;
Πάρε το καλοκαίρι άδεια από την ρουτίνα που σε αναγκάζει να κάνεις γύρω-γύρω και να σκάβεις πιο βαθιά, κάνοντας ζημιά στον αυτοσεβασμό και την αυτοεκτίμηση σου. Μάθε να βάλεις όρια, όχι μόνο για τον covid, αλλά για κάθε τι που θα σε προσβάλει.