Η βιασύνη προσπαθεί να προλάβει τον πόνο
Να απαντήσω αμέσως στο μήνυμα που μόλις έλαβα
Να τρέξω να ανοίξω την πόρτα με το που άκουσα το κουδούνι
Να φτάσω νωρίτερα στο ραντεβού
Να κλείσω από τώρα τις επόμενες καλοκαιρινές διακοπές
Να έχω το πρόγραμμα για όλες τις εβδομάδες από τώρα οργανωμένο
Να…
Να είναι άμεση και αποτελεσματική και γρήγορη η απάντηση σε κάθε ερέθισμα. Τώρα. Τώρα τώρα. Να επείγει κάτι πάντοτε. Να είναι όλα ΤΩΡΑ απαραίτητα.
Τι επείγει τελικά και δεν κάθεσαι λίγο;
Και επείγει κάτι τώρα ή είναι μια συνήθεια που σου έμεινε από τότε…
Πότε;
Τότε που θα έπρεπε να έχεις φτάσει νωρίτερα στο μάθημα για να μην σε ρεζιλέψει ο δάσκαλος
Τότε που θα έπρεπε να έχεις απαντήσει πιο γρήγορα για να μην απογοητευτεί ο μπαμπάς πως δεν είσαι αρκετά ικαν@
Τοτε που θα έπρεπε να έχεις αποφασίσει γρηγορότερα τι θες να φας γιατί κούρασες την μαμά και είπε “Δεν ξέρω πως θα σε αντέξει εσένα άνθρωπος”
Το ‘τώρα’ σου επείγει για τα ‘τότε’ που ο φυσικός σου ρυθμός ήταν πρόβλημα για τους άλλους.
Μία απάντηση στο ενδεχόμενο να μην είμαστε ΣΩΣΤΟΙ και ΚΑΛΟΙ και ΑΓΑΠΗΤΟΙ και ΑΡΚΕΤΟΙ είναι η βιασύνη. Να προλάβω αυτή την φορά επιτέλους να είμαι όπως πρέπει. Μακριά από τον εαυτό μου τον πηγαίο, αλλά κοντά στην αποδοχή και την αγάπη των άλλων που τόσο μου έχει στερηθεί, τόσο μου έχει γίνει συνήθεια πως έρχεται από τον κόπο και την ταλαιπωρία.
Και άντε να βρεις τώρα τον αυθεντικό σου ρυθμό ε… Τον θυμάσαι; Πως να είναι άραγε; Είναι εκεί πάντα μαζί σου, απλά τον καλύπτει η ενοχή, η ντροπή, το άγχος και ο φόβος. Είναι εκεί λοιπόν που νιώθεις όλα όσα σε κάνουν να βιάζεσαι.
