Αποφεύγω για να μην απογοητευτώ

Για αυτή την διαδικασία σου έχω έναν όρο πολύ πιασάρικο: Χαμηλή Ανοχή στην Ματαίωση

…δηλαδή, στο μεγάλωμα μου δεν αναπτύχθηκε επαρκώς μια πολύ βασική μου δεξιότητα: Να μπορώ να αντέξω την πραγματικότητα που διαφέρει από την φαντασία μου (η καθημερινότητα μας δηλαδή)

Το περιβάλλον μας, δηλαδή οικογένεια, συγγενείς, φίλοι, δάσκαλοι, δεν είχα κανένα όριο που να εμποδίζει ή κανένα ενδιαφέρον να ασχοληθεί με την ικανοποίηση των αναγκών μας. Πιο απλά:

▪️Θέλω πατάτες τηγανητές, όχι μπάμιες.
Αμέσως αγάπη μου.
▪️Με κοροϊδεύουν, με λένε κοντ@.
Αφού είσαι χαχαχα συνήθισε το και μην κλαίγεσαι. Δεν θα σε θέλει κανείς.
▪️Δεν μου έβαλε 20 στα αρχαία η κακιά καθηγήτρια.
Θα πάω σχολείο αύριο να της μιλήσω, μην ανησυχείς.
▪️Θέλω αλλά ντρέπομαι να ζητήσω να βγούμε.
Και να ζητήσεις, όχι θα σου πει, μην ελπίζεις.
▪️Η σχολή είναι πολύ δύσκολη.
Πάρε ένα καινούργιο αυτοκίνητο να χαρείς.

Η ακραία αντιμετώπιση των αναγκών που μας έμαθε να μην προλαβαίνουμε να τις αναγνωρίσουμε, να μην έχουμε χώρο και χρόνο να βιώσουμε την δυσφορία, μας άφηνε μόνιμα σε μια απόγνωση και μια αίσθηση μοναξιάς και αβοηθητότητας. Συνεπώς, η πραγματικότητα είναι ή πανεύκολη και επιφανειακή, χωρίς κόπο αλλά με εξάρτηση στην εμπλοκή των άλλων ή αρνητική και κακοποιητική, με επικίνδυνους όσους είναι γύρω μας άρα και απίθανο να συμβεί κάτι ικανοποιητικό και θρεπτικό.

Αν μαθαίνεις πως η ζωή δεν έχει ΚΑΜΙΑ απογοήτευση και ανάγκη διαπραγμάτευσης ή πως η ζωή είναι ΜΟΝΙΜΑ ένα τεράστιο ‘όχι’ για εσένα, είναι αλήθεια δύσκολο να αντέξεις να νιώθεις ότι πλησιάζεις την απογοήτευση οπότε για αυτό και βρίσκουμε τους καλύτερους και συντομότερους τρόπους για να το αποφύγεις και να σε προστατεύσεις.

Τι θα σου έδινε το κουράγιο να πλησιάσεις λίγο περισσότερο το ενδεχόμενο της απογοήτευσης;

Αποφεύγω για να μην απογοητευτώ.