Το απαράλλαχτο είναι ανισόρροπο
Είναι δηλαδή ισορροπημένο να κάνω/είμαι ΟΠΩΣ ΝΑ’ΝΑΙ;
Ναι!
Όταν επιθυμείς να δοκιμάζεις και να πειραματίζεσαι, όταν προσπαθείς να μην αγκιστρώνεσαι σε ένα μοτίβο, όταν βγαίνεις λίγο από τα νερά σου, όταν κινείσαι με τρόπο που μόνο παρατηρούσες αλλά δεν υιοθετούσες, όταν η σκοτεινή πλευρά σου συνεργάζεται και προσπαθεί να συνυπάρχει με την φωτεινή, ΝΑΙ.
Συνυπάρχουν μέσα μας πολλά και αντιθετικά στοιχεία, οι ταμπέλες που τους έχουμε βάλει όμως κάποιες φορές τα κάνουν να είναι κουσούρια, κόμπλεξ, προβλήματα, αποδιοπομπαία. Έτσι, καταλήγουμε να επιλέγουμε τα ‘καλά’ μας στοιχεία και τα άλλα να τα κρύβουμε, να τα απορρίπτουμε, να τα κοροϊδεύουμε, να αρνούμαστε την ύπαρξη τους και να μην τα αντέχουμε ούτε στους άλλους.
Κλεινόμαστε και περιοριζόμαστε, παρεμποδίζουμε την εξέλιξη μας στον βωμό της σιγουριάς και της ασφαλείας της επανάληψης του ίδιου, του γνωστού, του παγιωμένου.
Τι θες να δοκιμάσεις και σου φαίνεται τόσο ξένο που τελικά το απορρίπτεις – από φόβο και ντροπή;
